زشت است، نزنید از این حرف‌ها!

به عنوان مثال فلان فوتبالیستی که یک ماه مذاکراتش را با باشگاه‌های مختلف ادامه داده، بعد از انتخاب گزینه نهایی که بیشترین دستمزد را هم به او می‌داده، می‌گوید: «به ندای قلبم گوش دادم!» یا اغلب همان جمله کذایی و لج‌درآور را می‌شنویم که: «از بچگی هوادار این تیم بودم.» باز اینها مربوط به بازیکنان ایرانی است و می‌شود باورشان کرد. 

به تازگی رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس پا را فراتر از این حرف‌ها گذاشته و هنگام عقد قرارداد با سرژ اوریه، مدافع راست ۳۲ ساله ساحل عاجی که سابقه بازی در پاری‌سن‌ژرمن و تاتنهام را در کارنامه دارد، گفته: «اوریه از دیگر تیم‌های لیگ برتری پیشنهادهای به مراتب بیشتری داشت، اما به خاطر علاقه‌اش به پرسپولیس این تیم را انتخاب کرد.» آخر کدام علاقه؟ اوریه از کجا پرسپولیس یا بقیه تیم‌های ایرانی را می‌شناسد؟ اصلا چرا باید بابت علاقه‌اش به تیمی که اولین بار است اسمش را می‌شنود، از خیر کلی پول بگذرد؟ نزنید این حرف‌ها را، قشنگ نیست. شنیدن اینها واقعا حس خوبی به مخاطب نمی‌دهد. مهرداد محمدی که لیدر پرسپولیس بود با پول بیشتر استقلالی شد؛ اوریه فرنگی که جای خود دارد!