در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
توسعه یک مفهوم کمی-کیفی و پایدار است. یک تعریف کلاسیک توسعه پایدار را چنین معرفی میکند: توسعه پایدار، توسعهای است که نیازهای امروز را فراهم کند، بدون آنکه نسلهای آینده را برای تامین نیازهایشان به خطر اندازد.
جنگ تحمیلی ۱۲روزه اخیر، بهرغم تلخیها، رنجها و خسارات زیادش، تجارب گرانسنگی پیش روی حاکمیت قرار داد. این جنگ هرچند کوتاهمدت بود اما بار دیگر نشان داد که سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به حاکمیت، ستونهای پنهان امنیت ملیاند و تا چه میزان میتوانند کشور را در مقابل تهاجم بیگانگان توانمند کنند. اما سرمایه اجتماعی و حمایت مردم از حاکمیت رابطه تنگاتنگی با توسعهیافتگی کشور دارد.
با نگاه تکبعدی به اقتصاد ایران، کشوری که دارای منابع طبیعی غنی است متصور میشود که همیشه در تلاش برای استفاده از منابع طبیعی برای رسیدن به رشد پایدار، عدالت اجتماعی و خرجکرد منابع برای مخارج جاری بوده است.
عربستان سعودی با تکیه بر راهبرد «توازنگراییِ گزینشی» میان قدرتهای شرق و غرب، بهتدریج خود را به یک «میانجی امنیت جمعی» در خاورمیانه بدل کرده است. استقبال از دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین و تسهیل گفتوگوهای غیرمستقیم تهران - واشنگتن در ۲۰۲۴، نشان میدهد ریاض چگونه از دیپلماسی دیدارهای سطح بالا برای ارتقای «سرمایه نمادین» خود بهره میگیرد.