لید copy

 در واقع، این تعریف بیش از همه بر این تاکید دارد که توسعه برای مردمان امروز، نباید نیازهای نسل‌های آینده را تهدید کند. در سال‌های گذشته نیز توسعه اقتصادی مفهوم گسترده‌تری یافته و دخیل شدن افراد در اجتماع و پایداری محیط‌زیستی را نیز در بر گرفته است. اجلاس جهانی توسعه پایدار (WSSD) که سال ۲۰۰۲ در ژوهانسبورگ برگزار شد، توضیح می‌دهد سه جزء توسعه پایدار، شامل توسعه اقتصادی، توسعه اجتماعی و محافظت از محیط‌زیست است و برای نیل به توسعه، نمی‌توان هیچ‌یک از این سه رکن را از یکدیگر جدا کرد. به ‌همین دلیل هم هست که اندیشمندان و اقتصاددانان تاکید دارند نیل به توسعه پایدار، مستلزم توسعه اقتصادی پایدار، فراگیر و عادلانه است. 

در واقع توسعه، مفهومی بسیار پیچیده است و اگر سیاستگذاران تصور کنند با یک راه‌حل می‌توان به آن دست یافت، در بهترین حالت ساده‌انگارانه فکر کرده‌اند. «باشگاه اقتصاددانان» روزنامه «دنیای اقتصاد» در این پرونده قصد دارد گلوگاه‌ها و موانع توسعه را برشمرد و همچنین به تاکید بر عواملی بپردازد که می‌توانند کاتالیزورهای توسعه در کشور شوند. بنا بر آنچه نگارندگان یادداشت‌ها در این شماره تاکید دارند، سیاستگذاران باید ضمن قبول اشتباهات و نارسایی‌های ناشی از ضعف قوانین، اقدام به رفع مشکلات و همچنین ایجاد میانبرهایی برای توسعه همه‌جانبه و پایدار کنند.