در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
امسال تابستان هنوز به نیمه نرسیده بود که بحران کمبود آب به بحران کسری برق اضافه شد. واپسین روزهای تیر در حالی گذشت که کمبود آب سبب قطعی آب در برخی از استانها شد.
با یک جوک تلخ شروع میکنم: «مردم! میخواهید حکومت را حسابی به دردسر بیندازید؟ همه دوشِ یکساعته بگیرید و موهایتان را با سشوار خشک کنید!» در ظاهر، جوک بیمزهای به نظر میرسد. اما اگر تفسیر این چند کلمه را به پسزمینه تابستان ۱۴۰۴ ایران بیاوریم، تهدید را بهروشنی درمییابیم. نه تظاهرات و اعتصاب، نه نافرمانی مدنی، به اندازه همین دستورالعمل خصمانه و مزخرف نمیتواند حکومت و جامعه را دچار مشکل کند.
امروز با بحرانی عمیق در زمینه آب روبهرو هستیم که با قطعیهای مکرر آب در بسیاری از استانها، از جمله تهران، اصفهان، یزد و خوزستان، زندگی میلیونها نفر تحت تاثیر قرار گرفته است. این بحران که در سالهای اخیر شدت گرفته، تنها نتیجه خشکسالی طبیعی یا تغییرات اقلیمی نیست، بلکه ریشه در سیاستهای نادرست حکمرانی آب دارد.