لوث و لوس!

این فرهنگ عجیب که روزگاری در انحصار هواداران سرخابی‌ها بود، اکنون به شهرستان‌ها هم رسیده و همین امسال شاهد تجمع سپاهانی‌ها جلوی درب باشگاه یا پیش از این حضور پرشور تراکتوری‌ها برای رساندن صدای اعتراضشان بود. قاعدتا در یک جامعه آزاد، رساندن صدای اعتراض حق مسلم هر فردی خواهد بود و مطالبه‌گری می‌تواند در زمینه‌های مختلفی انجام شود. اصلا همین کنش‌ها، باعث پویایی جامعه می‌شود اما نه وقتی که مردم با قطعی آب و برق و اینترنت مواجه هستند ولی انگار برای برخی مهم‌تر این است که فلان بازیکن از تیمشان رفته یا مدیریت در جذب بهمان ستاره منفعل عمل کرده است!

امسال هم که به اوج این ماجرا رسیدیم؛ پرسپولیس فصل نقل و انتقالات را فوق‌العاده شروع کرد و استقلال تا همین چند روز پیش به زور یک تیم کامل برای فرستادن داخل زمین داشت. به همین دلیل طرفداران آبی به دفعات جلوی ساختمان باشگاه تجمع کردند تا بی‌کفایتی مدیران تیم محبوبشان را فریاد بزنند. حالا که استقلال چند ستاره جذب کرده و خبرهای خوبی از آینده نزدیک به گوش می‌رسد، نوبت به پرسپولیسی‌ها رسیده که همسایه‌های ساختمان قرمزها را عاصی کنند و بار دیگر شعار حیا کن، رها کن علیه مدیرعاملشان سر بدهند!

اگر هواداران دو تیم مطرح پایتخت این مطلب را می‌خوانند، خطاب به آنها باید سوگند یاد کنیم این راهش نیست که بابت هر انتقاد و گله‌ای، از کار و زندگی بزنید و تصور کنید با حضور جلوی درب مجموعه، تعصبتان را به تیم نشان داده‌اید. این تجمعات آنقدر لوث و لوس شده که بعید به نظر می‌رسد هیچ اثری داشته باشد و بیشتر به ابزاری برای چشم و هم‌چشمی بین رقبا تبدیل شده؛ حالا دیگر خود دانید!