زلزله آماری آقای پرزیدنت
اتهامات ترامپ علیه اریکا مک‌انتارفر، کارمند دولتی باسابقه که به طور ناگهانی اخراجش کرد، هیچ اساسی در واقعیت ندارد. گزارش ماهانه دولت در مورد بازار کار توسط کارکنان غیرحزبی این اداره تولید می‌شود. تخمین‌ها برای بخش‌های مختلف اقتصاد به طور جداگانه گردآوری شده و سپس در یک گزارش ملی تجمیع می‌شوند که این گزارش قبل از رسیدن به میز هر فرد منصوب سیاسی که ریاست اداره را بر عهده دارد، نهایی می‌شود. کارشناسان، از جمله روسای پیشین این نهاد که توسط رؤسای جمهور هر دو حزب معرفی شده بودند، اظهار کردند که برای رئیس اداره عملا غیرممکن است که این آمارها را دستکاری کند. البته همچنان کورسویی از امید وجود دارد مبنی بر اینکه رفتن دکتر مک‌انتارفر لزوما مانع از ادامه تولید داده‌های قابل‌اعتماد توسط این نهاد نخواهد شد.
دست‌کم می‌توانیم امیدوار باشیم که اگر دولت به دنبال تاثیرگذاری بر گزارش‌های آتی مشاغل باشد، برخی از افراد مسوول تولید داده‌ها شجاعت به خرج داده و حقیقت را به مردم بگویند. اما شکی نیست که اقدامات نفر اول بزرگ‌ترین اقتصاد جهان، سایه‌ای بر سرتاسر دولتی که رهبری می‌کند، خواهد افکند. کارمندان دولت اکنون باید وظایف خود را در حالی انجام دهند که می‌ترسند صرفا به دلیل تولید اطلاعاتی که رئیس‌جمهور را ناخشنود می‌کند، اخراج شوند.
ترامپ همچنین کار را برای دولت در کسب اطلاعات دشوارتر می‌کند، زیرا اکنون مردم و کسب‌وکارهایی که از آنها خواسته می‌شود به سوالات پاسخ دهند، دلیلی برای تردید در این دارند که آیا پاسخ‌هایشان به‌درستی گزارش خواهد شد یا خیر. رئیس‌جمهور می‌گوید دکتر مک‌انتارفر را اخراج کرده، زیرا می‌خواسته یکپارچگی داده‌های فدرال را حفظ کند. واقعیت این است که اقدامات ترامپ دقیقا همان مشکلی را ایجاد می‌کند که ادعای حل آن را دارد. او به جای بهبود کیفیت اطلاعات جمع‌آوری و گزارش‌شده توسط دولت، در مورد توانایی نهادهای فدرال برای تولید داده‌های قابل اعتماد تردید ایجاد می‌کند و با این کار، او آمریکایی‌ها را بیش از پیش به هر آنچه خودش حقیقت می‌خواند، وابسته می‌کند.
تولید و انتشار اطلاعات قابل اعتماد، یک خدمت دولتی مهم است. تصمیماتی که آمریکایی‌ها می‌گیرند، از اینکه بارانی بپوشند یا نه گرفته تا اینکه چه داروهایی مصرف کنند و چه سرمایه‌گذاری‌هایی انجام دهند، اغلب توسط داده‌های فدرال شکل می‌گیرد. شاید کمتر به این نکته توجه شده باشد که داده‌ها برای کارکرد خود دولت نیز ضروری هستند. همان‌طور که جیمز اسکات، دانشمند علوم سیاسی، استدلال کرده است، دولت‌ها برای تدوین قوانین خوب و اتخاذ تصمیمات درست به اطلاعات استاندارد و خوانا نیاز دارند. معنای اصلی کلمه «آمار» (statistics)، «اطلاعات مربوط به دولت» (information about the state) است. بدون آمار، یک دولت نمی‌تواند به طور موثر عمل کند. نمی‌تواند قوانین خوب وضع کند. نمی‌تواند تصمیمات خوب بگیرد.
کشورهایی که در آمار دست می‌برند، اساسا به خودشان دروغ می‌گویند و عواقب آن را نیز متحمل می‌شوند، همان‌طور که بن کسلمن در تحلیل اخیر خود در نیویورک تایمز مستند کرده است. یونان سال‌ها کسری بودجه خود را کمتر از واقعیت گزارش کرد و حتی مقامی را که بر گزارش ارقام واقعی اصرار داشت، تحت پیگرد قانونی قرار داد، دروغ‌هایی که به بحران فلج‌کننده بدهی از سال ۲۰۰۹ به بعد دامن زد. آرژانتین به‌قدری در شمارش ناکافی تورم بدنام شد که سرمایه‌گذاران چاره‌ای جز فرض بدترین حالت نداشتند و این امر هزینه‌های استقراض این کشور را افزایش داد. رژیم‌های استبدادی مدت‌هاست که داده‌های خوش‌بینانه‌ای منتشر می‌کنند که فقر و فلاکت جمعیت‌شان را پنهان کرده و آن را عمیق‌تر می‌کند.
دولت ترامپ، با چشم بستن بر این سبقه تاریخی، درگیر تلاشی روزافزون و گسترده برای حذف داده‌ها یا جلوگیری از جمع‌آوری داده‌های جدیدی است که با برنامه سیاسی‌اش در تضاد است. این دولت پیشنهاد کرده بودجه رصدخانه هاوایی را که از سال ۱۹۵۸افزایش دی‌اکسید کربن در جو را اندازه‌گیری می‌کند، قطع کند. یک پایگاه داده ملی را که برای ردیابی سوءرفتار افسران پلیس فدرال ایجاد شده بود، تعطیل کرد. نتایج «سیستم نظارت بر رفتار پرخطر جوانان» - مطالعه‌ای طولانی‌مدت در مورد رفتارهای نوجوانان از جمله خواب، فعالیت جنسی و مصرف مواد - را از وب‌سایت «مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری» حذف کرد و سپس، پس از آنکه دادگاه این تصمیم را متوقف کرد، داده‌ها را با افزودن یادداشتی مبنی بر اینکه بخش بزرگی از آن دقیق نیست، دوباره منتشر کرد.
یکی از قدرتمندترین تکنیک‌های سیاسی آقای ترامپ این است که از مشکلات به عنوان توجیهی برای سیاست‌های مخرب خود استفاده کند. سابقه طولانی‌ای وجود دارد که سیاستمداران از نادرستی گزارش ماهانه مشاغل دولتی گله می‌کنند، زیرا این گزارش معمولا نادرست است. این یک تخمین اولیه، یک برش خام و یک بهترین حدس است که معمولا در اولین جمعه ماه بعد منتشر می‌شود. این اداره با به دست آوردن اطلاعات بیشتر و دقیق‌تر، آن تخمین اولیه را به‌روزرسانی می‌کند؛ از سال ۱۹۷۹ که این اداره شروع به کمی‌سازی خطاهای خود کرد، تخمین اولیه به طور متوسط ۵۷هزار شغل خطا داشته است.
این رقم بزرگی است. کوین هست، مدیر شورای اقتصاد ملی رئیس‌جمهور، در برنامه‌های گفت‌وگومحور روز یکشنبه (۱۳مرداد) تلاش کرد تا با این استدلال که اشتباهات اداره «الگوهای حزبی» را نشان می‌دهد، اقدامات رئیس‌جمهور را توجیه کند. اما آقای هست نیز مانند رئیسش، هیچ مدرک مستدلی برای این تهمت ارائه نکرد. زیبایی داده‌ها در این است که همه می‌توانند مجموعه اطلاعات یکسانی را بررسی کنند و هیچ الگویی از سوگیری سیاسی در بازنگری‌های این اداره وجود ندارد. در واقع، ارنی تدسکی از «آزمایشگاه بودجه» در دانشگاه ییل محاسبه کرده است که تنها الگوی واضح این است که تخمین‌های اولیه به مرور زمان دقیق‌تر شده‌اند.
این اداره با چالش‌هایی روبه‌روست. این نهاد به یک نظرسنجی ماهانه از تقریبا ۶۰هزار خانوار متکی است، در زمانی که دسترسی به مردم دشوارتر شده و تمایل آنها برای شرکت در هر نوع نظرسنجی کمتر شده است. این نهاد باید برای جمع‌آوری همان مقدار داده سخت‌تر کار کند، اما کنگره بارها درخواست‌های آن برای بودجه اضافی را رد کرده است. در نتیجه، این اداره مجبور شده است به طور فزاینده‌ای به منابع دیگر اطلاعاتی برای تخمین زدن آنچه در بازار کار رخ می‌دهد، تکیه کند. دکتر مک‌انتارفر سال گذشته گفته بود که این نهاد، بدون بودجه بیشتر، ممکن است مجبور شود ۵هزار خانوار را از نظرسنجی خود حذف کند که این امر کیفیت تخمین‌های آن را بیش از پیش کاهش خواهد داد. رئیس‌جمهوری که نگران کیفیت داده‌های مشاغل است، باید بر حل این مشکلات تمرکز کند. با‌این‌حال، رئیس‌جمهور ایالات متحده نه پیشنهاد تامین بودجه بیشتر می‌دهد و نه بهبود روش‌های این نهاد را.
* سردبیر روزنامه تایمز
