تا همین چند سال پیش، به نظر میرسید ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه پس از دههها کاهش نفوذ مسکو در خاورمیانه، این نفوذ را دوباره تثبیت کردهاست. همزمان با تعمیق روابط پوتین با متحدان دیرینه خاورمیانهایاش مانند ایران و سوریه و درعینحال تقویت روابط صمیمانهتر با اسرائیل و پادشاهیهای عرب، به نظر میرسید واقعگرایی عملگرایانه او جایگزین راحتتری باشد برای آنچه بسیاری از کشورهای منطقه تعهد سادهلوحانه و بیثبات کننده ایالاتمتحده بهترویج دموکراسی میدانستند. این استراتژی به روسیه اجازه داد تا به وزنه تعادل مهمی در برابر ایالاتمتحده در منطقه تبدیل شود. رهبران خاورمیانه بهطور قابلتوجهی در واکنش به حمله تمامعیار روسیه به اوکراین در سال۲۰۲۲ سکوت اختیار کردند. حتی اسرائیل، متحد نزدیک ایالاتمتحده، از روسیه انتقاد نکرد، چه رسد به اینکه در تحریم مسکو شرکت کند.