رسول قنبری

جنگ‌‌ها همیشه بیش از آنکه با گلوله و خون قربانی بگیرند، با ترکش‌‌های اقتصادی خود جان می‌‌گیرند. این بار هم با آغاز تجاوز رژیم صهیونیستی به کشورمان و وقوع جنگ ۱۲روزه، علاوه بر قربانیان صحنه‌‌های نبرد، شاهد موجی از قربانیان در کارگاه‌‌ها، شرکت‌ها و مغازه‌‌ها بودیم؛ کارگرانی که یک‌‌شبه بیکار شدند، بی‌آنکه تقصیری داشته باشند جز اینکه در زمان نامناسبی به استخدام کسب‌وکاری درآمده بودند که خود، اسیر توهم توسعه بود.

در سال‌های اخیر، بازار پلتفرم‌‌های دیجیتال در ایران، به‌‌ویژه در حوزه‌‌های سفارش آنلاین غذا و خدمات مالی، با چالش‌‌های جدی مرتبط با انحصار مواجه شده است. طرح دعوای «تپسی»، «دیجی‌‌پی» و «ازکی‌‌وام» از زیرمجموعه‌‌های «اسنپ» («اسنپ‌‌فود» و «اسنپ‌‌پی») به دلیل رفتارهای انحصارطلبانه و ضد رقابتی، موجب شده است تا شرکت «اسنپ» مورد انتقاد و پیگرد قانونی قرار گیرد. البته این مساله فقط مختص کشورهایی با اقتصاد بسته نیست و در کشورهایی با اقتصاد مبتنی بر بازار آزاد نیز سوابقی مبسوط دارد. از جمله مهم‌ترین نمونه‌‌های آن می‌‌توان به آرای آنتی‌‌تراست (ضدانحصار) نظام حقوقی ایالات‌متحده علیه چند غول فناوری اشاره کرد. وزارت دادگستری آمریکا (DOJ) در سال ۲۰۲۰ به سه دلیل از گوگل شکایت کرد: انحصار در بازار جست‌وجوی اینترنتی؛ پرداخت میلیاردها دلار به اپل و دیگر شرکت‌ها برای اینکه گوگل موتور جست‌وجوی پیش‌‌فرض باشد و محدود کردن رقبا در تبلیغات دیجیتال (ad tech) .