آنچه باید می‌بود، آنچه هست؛
پرسپولیس و سایه سنگین تردید
در حقیقت نظری جویباری و شرکا حماسه‌ای آفریده‌اند که دیگران برای توی چشم آمدن باید خیلی زحمت بکشند! پرسپولیس هم البته شروع خوب و پرسروصدایی در بازار نقل‌وانتقالات داشت و همین مساله باعث شد رضا درویش، مدیرعامل باشگاه از خطر برکناری فاصله بگیرد. با این حال امروز و در بازنگری آنچه رخ داده، به سختی می‌توان به عملکرد مدیران باشگاه نمره قبولی داد. در حقیقت بین پرسپولیسی که اکنون باید می‌بود و تیمی که حالا هست، فاصله چشم‌گیری وجود دارد.
آنچه باید می‌بود
انتظار می‌رفت امروز سرمربی پرسپولیس همچنان اسماعیل کارتال باشد؛ مرد ترکیه‌ای که با باشگاه قرارداد داشت. همین‌طور در خط دفاعی این توقع وجود داشت که یک مهره کلیدی و باکیفیت جانشین گئورگی گولسیانی شود؛ مثلا همان محمد مهدی زارع که در گل‌گهر خوش درخشید. در پست دفاع راست، شاید تصور می‌شد مثلا صادق محرمی جذب سرخپوشان شود.
در میانه میدان، باشگاه در جست‌وجوی احمد نوراللهی بود و بسیاری گمان می‌کردند با بازگشت شماره هشت سابق به این تیم، میانه میدان به تعادل برسد و مشکل فصل گذشته حل شود. در فاز هجومی هم این انگاره وجود داشت که تلاش‌های چندین ساله باشگاه برای جذب علی قلی‌زاده سرانجام به این نتیجه برسد و وینگر ایرانی لخ‌پوزنان پیراهن قرمز به تن کند. همچنین از شهریار مغانلو هم به عنوان یکی از جدی‌ترین گزینه‌های پرسپولیس برای خط حمله نام برده می‌شد.
آنچه امروز هست
چنان که گفتیم اما، تیمی که امروز وجود دارد، خیلی شبیه آن تصورات و تخیلات نیست. در حال حاضر وحید‌هاشمیان سرمربی پرسپولیس است. با کمال احترام به وحید و با آرزوی موفقیت برای او (که در حقیقت به معنای توفیق یک مربی جوان و جنتلمن است)، باشگاه پس از فسخ قرارداد اسماعیل کارتال به آسان‌ترین و در دسترس‌ترین گزینه ممکن رضایت داد.
به هر حال‌هاشمیان سابقه جدی سرمربیگری ندارد و حتما از این فرصت برای نشستن در راس کادرفنی تیم استقبال می‌کرد. آنچه اما سر و صداها را بلند کرد و حتی به نوعی بهانه تنظیم این مطلب هم بود، آخرین خرید سرخ‌ها است؛ جایی که حسین ابرقویی از خیبر خرم‌آباد جذب شد. این مدافع ۲۹ ساله، نه بازی ملی دارد و نه آنقدر جوان است که قرار باشد آینده باشگاه را بسازد. پس از اعلام خبر استخدام ابرقویی، موج جدیدی از اعتراض‌های علیه مدیریت باشگاه به پا خاست.
سمت راست خط دفاعی هم همچنان بلاتکلیف است، هرچند به تازگی سرژ اوریه ساحل عاجی در اردوی ترکیه به تمرینات سرخپوشان پیوسته است. اوریه ۳۲ ساله البته بازیکن بزرگی است و در پاری‌سن‌ژرمن، تاتنهام و... سابقه مفصل بازی داشته، اما یک سال اخیر را به دلیل مصدومیت بدون تیم بوده است. در خط میانی خبری از نوراللهی نشد و باشگاه به مارکو باکیچ،هافبک ۳۱ ساله صربستانی رضایت داد. در فاز هجومی، مدیرعامل پرسپولیس بار دیگر در جذب قلی‌زاده شکست خورد و به جای آن یک دو جین وینگر متوسط گرفت؛ از محمد امین کاظمیان و مجتبی فخریان تا محمدحسین صادقی و رضا شکاری.
در خط حمله هم سردار دورسون ترکیه‌ای در حالی پیوسته تهدید به جدایی می‌کند که باشگاه هنوز نتوانسته جانشینی برای او پیدا کند؛ نه مغانلو و نه هیچکس دیگری. شاید امید تیم به استفاده از تیوی بیفوما در آن پست باشد، اما آنچه مسلم است نقل‌وانتقالات پرسپولیس هرگز عاری از ایراد و اشکال نبود. آنها فقط زیر سایه شگفتی‌های استقلال، کمتر دیده شده‌اند. همین!
