عدم‌توازن ساختاری مزمن در اقتصاد ایران
بررسی داده‌های مرکز آمار ایران درباره سهم سه بخش اصلی اقتصاد (کشاورزی، صنعت، و خدمات) از تولید ناخالص داخلی و اشتغال در زمستان ۱۴۰۳، گویای تداوم ناهماهنگی بین ساختار اشتغال و تولید در کشور است؛ شکافی که از یک سو بازتاب ضعف بهره‌وری نیروی کار در بخش‌های خدماتی و کشاورزی است و از سوی دیگر، نشان‌دهنده ناکارآمدی نظام آموزشی و سیاست‌های توسعه‌ای در تطبیق نیروی کار با نیازهای اقتصاد ملی است.
تمرکز اشتغال در خدمات، تمرکز تولید در صنعت
بر اساس آمار منتشر شده، در زمستان ۱۴۰۳ سهم بخش خدمات از اشتغال ۵۳.۷ درصد بوده است، حال آنکه سهم آن از تولید ناخالص داخلی تنها ۴۰.۳ درصد برآورد شده است. این اختلاف ۱۳.۴ واحد درصدی بیانگر بهره‌وری نسبتاً پایین در این بخش است؛ به‌عبارت دیگر، هر فرد شاغل در بخش خدمات، به‌طور متوسط تولید کمتری نسبت به همتایان خود در صنعت دارد. البته باید توجه داشت که این یک نتیجه‌گیری قطعی نیست و تنها یکی از برداشت‌های ممکن از بروز چنین اختلافی است. این وضعیت معمولاً در اقتصادهای در حال توسعه مشاهده می‌شود که بخش خدمات در آن‌ها عمدتاً متکی بر فعالیت‌های خرد، غیررسمی یا کم‌مهارت است و از فناوری و سرمایه کافی برخوردار نیست.
مشروح این گزارش را در اقتصادنیوز با تیتر «عدم‌توازن ساختاری مزمن در اقتصاد ایران؛ شکاف بهره‌وری نمایان شد+ اینفوگرافیک» بخوانید.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
