دنیای اقتصاد گزارش میدهد؛
طرح جدانشینی ۴ دهک اول
۳۰ تا ۳۵ درصد متقاضیان مسکن ملی در دهک‌های یک تا ۴ درآمدی قرار دارند؛ این نتیجه پایش‌های وزارت راه و شهرسازی از متقاضیان قطعی طرح مسکن ملی است. گروه‌های کم درآمد باید نقطه هدف اصلی طرح‌های مسکن حمایتی باشند، با این وجود لزوما طرح‌های مسکن حمایتی به خانه‌دار شدن اقشار کم درآمد جامعه منجر نشده است؛ چرا که بخشی از این افراد نتوانسته‌اند آورده لازم را تامین کنند و از این رو ناچار به فروش غیر رسمی امتیاز دریافت مسکن حمایتی شده‌اند.
چنین رویه‌ای به کرات در مسکن مهر و در ادامه طرح مسکن ملی بروز کرده است. در عین حال چالش گروه‌های کم درآمد در تامین به موقع آورده مالی، کندی پیشرفت طرح‌های مسکن حمایتی، افزایش زمان ساخت و تکمیل این طرح‌ها و در نتیجه زیان سایر متقاضیان را نیز در پی داشته است. در چنین شرایطی وزارت راه و شهرسازی در بیست‌ویکمین جلسه شورای عالی مسکن تصمیم گرفت تا پروژه‌های مسکن حمایتی تخصیص یافته به گروه‌های یک تا ۴ درآمدی را از سایر دهک‌ها جدا کند.
شنیده‌ها حکایت از آن دارد که در این جلسه تصمیم گرفته شده تا وزارت راه و شهرسازی کل هزینه ساخت خانواده‌هایی که از پس تامین آورده مالی برنمی‌آیند را به پیمانکار بپردازد و در عوض، این هزینه را در بازه بلندمدت از خانواده به شکل قسط وام کم‌بهره دریافت کند.
در واقع وزارت راه با جداسازی کم‌درآمدترین‌ها در طرح مسکن ملی از سویی چالش پیشبرد پروژه‌های مسکن حمایتی را رفع کرده و راهی برای خانه‌دار شدن گروه‌های کم درآمد به وجود آورده، اما جداسازی این اقشار از سایر گروه‌های درآمدی به گواه گزارش اخیر مرکز پژوهش‌ها با عنوان «واکاوی تامین مسکن» قطعا تصمیم نادرستی است. در این گزارش جداسازی گروه‌های کم‌درآمد در طرح‌های مسکن حمایتی اشتباهی عیان است که به طرد شدن گروه‌های کم‌درآمد از سایر گروه‌های اجتماعی منجر شده و تبعات اجتماعی متعددی را به دنبال دارد.
