گروه تاریخ اقتصاد- «یکی از تجار تهران میرزا تقی ملک التجار است که ثروتی متجاوز از۳۰۰۰۰ تومان دارد؛ ولی نزد مردم اعتبارش بیش از ۵۰۰۰۰ تومان است و تجارت او فقط شامل این است که احجار کریمه را از خارجیان می‌خرد و با بهره۲۰ درصد به شاه می‌فروشد. دوم میرزا محمدعلی، برادر میرزا نقی است که ثروت او در مقایسه با ثروت سایر تجار کم است. در اصفهان حاج محمد علی اعتبارش یک و نیم میلیون فرانک است. سایر تجار هم عبارتند از: ابراهیم که یک نفر زرگر است، حاجی محمد ادهمی، حاجی محمدعلی نقی که با هند تجارت شال می‌کند در شیراز حاجی محمد ابراهیم، دختی عامل نبی خان و...

...آقا محمد علی پسر حاجی عبدالله که به خاطر ثروتش از شهرت زیادی برخوردار است؛ ولی با تجارت میانه خوبی ندارد. در بندر بوشهر حاجی اسماعیل خراسانی...که همه اینها از ترس دربار کالاهای خود را مخفی کرده و وانمود به فقر و افلاس می‌کنند. آنها مخصوصا از احضار شدن به تهران می‌ترسند؛ چون می‌دانند درآنجا مجبور خواهند بود مبلغ گزافی به دربار بپردازند.»

منبع: چارلز عیسوی، تاریخ اقتصادی ایران.ص ۳۷. این متن بخشی از گزارش ژنرال گاردان، درسال۱۸۰۸ میلادی است. او نماینده ناپلئون در ایران بوده است