تورم، به عنوان یکی از مهمترین معضلات مزمن اقتصاد ایران، در دهههای اخیر به پدیدهای پایدار و ساختاری بدل شده است. طبق آخرین آمار منتشر شده نرخ تورم نقطهای در خردادماه سال جاری برابر با ۳۹.۴ درصد بوده؛ رقمی که با هدفگذاری بانکمرکزی مبنی بر رساندن تورم به سطح زیر ۳۰ درصد تفاوت آشکاری دارد. استمرار نرخهای بالای تورم، علاوه بر تضعیف قدرت خرید خانوار، منجر به بیثباتی در فضای کلان اقتصادی، کاهش سرمایهگذاری و دشواری در برنامهریزیهای فعالان اقتصادی و سیاستگذاران شده است. پرسش اساسی آن است که چرا تورم در اقتصاد ایران، به یک ویژگی ساختاری و ماندگار تبدیل شده است؟ پاسخ به این پرسش، مستلزم بررسی چندبعدی در چارچوبهای نظری و تطبیق دیدگاهها با اقتصاد ایران است. در همین راستا پژوهشکده پولی و بانکی در گزارشی با عنوان«چالشهای نظری در نظام پولی ایران: ساختارگرایی در مقابل جریان اصلی» به بررسی رویکردهای مختلف در زمینه علل و شیوه کنترل تورم در ادبیات اقتصادی پرداخته است.