اخبار آرشیو روزنامه روزنامه شماره ۶۲۹۸

حکمرانی دستوری به برهم‌انباشته شدن بحران‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی در کشور طی سال‌های اخیر منجر شده است؛ اما به نظر نمی‌رسد که سیاستگذاران برنامه روشنی برای رفع این بحران‌ها در سر داشته باشند. عملکرد حکمرانی در ایران به‌گونه‌ای سامان یافته است که «سیاست‌های بحران‌آفرین» به‌راحتی اجرایی می‌شوند، اما «سیاست‌های اصلاحی» که برای رفع بحران‌ها مورد نیاز هستند به‌سختی و تنها از سر اضطرار پذیرفته می‌شوند و اغلب نیز به‌دلیل واکنشی بودن و کوتاه‌مدت‌نگری، به حل پایدار بحران‌ها منجر نمی‌شوند. از مناقشه بر سر پرونده هسته‌ای، پیوستن به FATF و ناترازی انرژی گرفته تا رفع فیلترینگ اینترنت، تعطیلات دو روزه آخر هفته و حتی انتخاب وزیر اقتصاد، نمودهای متفاوتی از یک معضل مشابه هستند: «سندروم ناتوانی در تصمیم‌گیری». این سندروم موجب شده است تا هیچ بحرانی با پایان بسته همراه نشود و تلی از پرونده‌های باز همچنان بر میز سیاستگذاران جا خوش کند. این ابربحران حکمرانی با دامن زدن به نارضایتی‌ها، بیش از هر چیز خود را در بحران اجتماعی بی‌اعتمادی به دولت نمایان کرده است.

ساخت شهر جدید پردیس در سال‌های پایانی دهه ۸۰ با هدف ایجاد محلی مناسب برای اسکان گروه‌‌های کم‌‌درآمد آغاز شد؛ قرار بود هزینه پایین مسکن در این شهر حومه‌‌ای بتواند، کیفیت زندگی اقشار کم‌‌درآمد را افزایش دهد؛ این تفکر در ساخت مسکن دولتی در سایر حومه‌‌ها نیز وجود داشت. حدود ۱.۵ دهه از آغاز طرح مسکن مهر در کشور می‌‌گذرد و در حالی که همچنان بخش قابل‌توجهی از خریداران مسکن مهر چشم‌‌انتظار دریافت خانه‌‌های خود هستند، ساکنان در بسیاری از واحدهای آماده مسکن مهر با چالش‌‌های متعددی مواجه هستند به‌‌نحوی که به نظر می‌رسد این طرح در تحقق اهداف اولیه خود چندان موفق نبوده است. این درحالی است که طرح مسکن مهر در مقایسه با طرح‌‌های بعدی ساخت مسکن دولتی نظیر اقدام ملی و طرح نهضت ملی مسکن، شرایط به مراتب بهتری دارد.

در شرایطی از صبح دیروز تصویر نامه‌های دو شرکت ایران‌خودرو و سایپا خطاب به سازمان بورس، مبنی بر ممنوعیت هرگونه واگذاری یا تغییر و تحول در سهام بر اساس ابلاغیه شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا، در سامانه کدال و خبرگزاری‌ها منتشر شد که مرکز رسانه قوه قضاییه ساعت ۲۱ در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که چنین موضوعی اساساً در شورای مذکور مطرح نشده است.

بازار غذای ایران یک میهمان ناخوانده جدید دارد. تا پیش از این، سیاست خودکفایی و قوانین خلق‌الساعه در تجارت غذا سبب شده بود تا نوسان جزء جدایی‌ناپذیر تولید کشاورزی و مواد خوراکی باشد؛ اما اکنون تشدید خشکسالی و افت شدید بارندگی هم نقشی اثرگذار در تولید این بخش ایفا می‌کند. بررسی‌های «دنیای‌اقتصاد» نشان می‌دهد کمبود آب به‌طور مستقیم تولید غلات، صیفی‌جات، محصولات باغی و دانه‌های روغنی و زنجیره محصولات آنها و به‌طور غیرمستقیم تولید گوشت و لبنیات را تحت تاثیر قرار می‌دهد.