امیرحسین نعمتی

امروز با بحرانی عمیق در زمینه آب روبه‌رو هستیم که با قطعی‌های مکرر آب در بسیاری از استان‌ها، از جمله تهران، اصفهان، یزد و خوزستان، زندگی ‌میلیون‌ها نفر تحت تاثیر قرار گرفته ‌است. این بحران که در سال‌های اخیر شدت گرفته، تنها نتیجه خشکسالی طبیعی یا تغییرات اقلیمی نیست، بلکه ریشه در سیاست‌های نادرست حکمرانی آب دارد.

ایران کشوری با تاریخ و فرهنگی غنی، امروز در برابر یکی از بزرگ‌ترین چالش‌‌‌های جمعیتی خود قرار دارد؛ پیری جمعیت و کاهش نرخ زاد و ولد. مقامات کشوری با تاکید بر سیاست‌‌‌های افزایش جمعیت بارها از شهروندان دعوت کرده‌‌‌اند تا با فرزندآوری از صدمات استراتژیک به آینده کشور جلوگیری کنند. اما این دعوت در حالی مطرح می‌شود که ایران اکنون با بحران‌های سیاسی، اقتصادی و جنگ تحمیلی دست‌‌‌ و پنجه نرم می‌کند.

نظریه بازدارندگی هسته‌‌‌ای که در اوج جنگ سرد به‌‌‌عنوان ستون اصلی امنیت بین‌المللی مطرح شد، بر این فرض استوار است که داشتن سلاح‌‌‌های هسته‌‌‌ای به دلیل قدرت تخریب بی‌‌‌سابقه‌‌‌شان می‌‌‌تواند دشمنان را از حمله به یک کشور بازدارد. این ایده که نخستین‌‌‌بار پس از استفاده ایالات‌متحده از بمب اتمی در هیروشیما و ناگازاکی به‌‌‌صورت جدی مورد توجه قرار گرفت، به‌‌‌ویژه توسط استراتژیست‌‌‌هایی مانند برنارد برودی ترویج شد که معتقد بودند هدف اصلی تسلیحات هسته‌‌‌ای، نه پیروزی در جنگ، بلکه پیشگیری از آن است.

نئولیبرالیسم، مفهومی که در دهه‌‌‌های پایانی قرن بیستم به یکی از پرنفوذترین مکاتب اقتصادی و سیاسی جهان بدل شد، در هسته خود نظامی را ترسیم می‌کند که بر پایه بازار آزاد، کاهش نقش دولت در اقتصاد، خصوصی‌‌‌سازی گسترده و تجارت جهانی بدون محدودیت استوار است.