مرتضی افقه

جنگ تحمیلی ۱۲روزه اخیر، به‌رغم تلخی‌ها، رنج‌ها و خسارات زیادش، تجارب گران‌سنگی پیش روی حاکمیت قرار داد. این جنگ هرچند کوتاه‌مدت بود اما بار دیگر نشان داد که سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی به حاکمیت، ستون‌‌‌های پنهان امنیت ملی‌‌‌اند و تا چه میزان می‌توانند کشور را در مقابل تهاجم بیگانگان توانمند کنند. اما سرمایه اجتماعی و حمایت مردم از حاکمیت رابطه تنگاتنگی با توسعه‌یافتگی کشور دارد.

با ازسرگیری دوباره روند مذاکره‌‌‌ها، این نکته بیش از پیش واضح شد که رونق اقتصاد در یک کشور به روابط خارجی شامل حجم تجارت کالا و خدمات و همچنین روابط پولی و بانکی بستگی دارد و چنانچه این عوامل به‌درستی کار نکنند، اقتصاد هیچ کشوری نمی‌‌‌تواند رونق خوبی داشته باشد. این مساله به‌خصوص در مورد ایران که بسیار وابسته به فروش نفت و به‌الطبع روابط سیاسی با جهان است، صدق می‌کند، اما باید در نظر داشت که علاوه بر رفع تحریم، پذیرش FATF و همه اجزای آن مانند پالرمو نیز حیاتی است؛ یعنی اگر پذیرش این موارد به‌سرعت به تصویب نرسد، نمی‌‌‌توان گفت کشور نفع چندانی از رفع تحریم‌‌‌ها می‌‌‌برد و این به آن معناست که حتی اگر مذاکره‌‌‌ها به نتیجه برسد و تحریم‌‌‌ها رفع شود، بدون FATF چنان که در سال‌های گذشته، از روابط معمول پولی و بانکی محروم بودیم و نقل و انتقالات مالی و پولی بین‌المللی در ایران بسیار پرهزینه بود، گشایشی رخ نمی‌‌‌دهد و همچنان، هزینه‌‌‌های گزاف انتقال پول از جیب مردم پرداخت می‌شود.

با نزدیک‌شدن به پایان سال، بحث تعیین دستمزد در دستور کار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی قرار گرفته و به دلیل حساسیت این موضوع مورد توجه رسانه‌ها و به‌خصوص کارگران و کارکنانی که مخاطب این تصمیم حساس هستند، نیز قرار گرفته است.