تهران تشنه‌تر از همیشه؛ آیا مجوزهای ساخت پایتخت را خشک کردند؟
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ از سال ۱۳۴۸ تاکنون، «آب شرب»، سقف جمعیت تهران را تعیین کرده؛ اما این سقف هیچ وقت توسط عاملان بارگذاری جمعیت (مجریان صدور مجوز ساخت‌‌‌وساز) رعایت نشد.
درواقع ساخت و سازهای غیرمجاز در شهر تهران و عبور از ضوابط طرح جامع اول و سوم تهران و طرح تفصیلی (بی‌‌‌توجهی به نسخه اضطراری مربوط به تامین آب در آن طرح‌‌‌‌‌‌ها)، یک ضلع اصلی بحران آبی امروز تهران را تشکیل می دهد.
اولین طرح جامع شهر تهران با افق ۲۰ساله مربوط به سال ۴۸ است که در آن زمان، اعضای دولت ابتدا «ظرفیت منابع آبی شهر تهران» را برای ۲۰ سال بعد، شناسایی کردند و بر اساس آن، «حجم مجاز ساخت‌‌‌وساز مسکونی در تهران» را به میزان پذیرش ۵.۵ میلیون نفر شهروند ساکن تا سال ۶۸ تعیین کردند.
اما تنها ۴ سال بعد، رئیس وقت سازمان برنامه و بودجه در نامه‌‌‌ای به وزیر نیرو درباره «عبور جمعیت تهران از سقف ۵.۵ میلیونی به حداقل ۸ میلیون نفر در افق طرح جامع شهر» هشدار می‌دهد و در عین حال از وزارتخانه مسؤول تامین آب می‌‌‌خواهد «موضوع تنظیم آب تهران را در جلسه هیأت دولت» پیگیری کند و جلو ببرد.
سال ۵۶ نیز ترکیب ۳ نفره شورای نظارت بر گسترش شهر تهران، یک لیست ۱۶بندی از «چالش‌‌‌های زندگی در تهران و مشکلات پایتخت» را فهرست می‌کنند که یکی از آن‌ها «کمبود آب شرب در نتیجه ساخت‌‌‌وسازهای خارج از اصول و قاعده طرح جامع شهر تهران» است.
در همان گزارش هشدارآمیز سال ۵۶، برای اولین‌‌‌بار، «سرعت غیرمجاز صدور پروانه ساختمانی در پایتخت» افشا می‌شود.
به این ترتیب، در حالی که قرار بود پایتخت در سال ۶۸ فقط ۵.۵ میلیون نفر جمعیت ساکن داشته باشد اما در آن سال، جمعیت ساکنان به ۶ میلیون و ۴۰۰هزار نفر می‌‌‌رسد.
عدم‌تعادلی که در دهه ۸۰ و دهه ۹۰ نیز با شیب تندتر ادامه می‌‌‌یابد.//
مشروح گزارش را اینجا بخوانید.//
