نقد یک روحیه؛ مسوولانی که طلبکار میشوند
ببخشید دیر شد!
مثلا گاهی در دولت‌ها طوری طلبکارانه به مشکلات کشور (فرض کنید همین بحران کنونی انرژی) اشاره می‌شود که انگار در این سال‌ها ما مردم متصدی امور بودیم، کم‌کاری کردیم و این دوستان متضرر شده‌اند! از جمله حوزه‌هایی که این روحیه به شدت در آن متجلی و نمایان است، می‌توان به فوتبال کشور اشاره کرد. بیایید چند مثال ساده را با هم مرور کنیم.
اول؛ ورزشگاه آزادی
الان شما ادبیات آقایان در مورد ورزشگاه آزادی را ببینید. آقا ما نیم‌قرن است یک ورزشگاه ملی داریم که میزبان مسابقات مهم‌ترین تیم‌های کشور بوده. در تمام طول این مدت هم روشن بوده که گذر زمان، این سازه را مستهلک خواهد کرد. راهش این بود که یک برنامه‌ریزی اصولی برای به روزرسانی و ترمیم و تعمیر به‌هنگام آن صورت بگیرد و مهم‌تر، به شکل همزمان احداث یک ورزشگاه نو آغاز شود.
خب هیچ‌کدام از این اتفاقات نیفتاده و نتیجه‌اش امروز، بازسازی قطره‌چکانی استادیوم و خانه به‌دوشی سرخابی‌ها است. بعد در چنین شرایطی، وزیر محترم ورزش در واکنش به انتقادهای این دو باشگاه می‌گوید: «ما تعیین می‌کنیم آنها کجا بازی کنند.»
همچنین علی جوادی، مدیرکل ورزش و جوانان استان تهران هم در اظهاراتی طعنه‌آمیز، ضمن اشاره به این که استادیوم آزادی در هفته‌های نخست آماده نخواهد بود، گفت: «پرسپولیس و استقلال اگر می‌توانند، ظرف ۲۰ روز خودشان ورزشگاه بسازند و اگر نمی‌توانند، باید یکی دیگر از ورزشگاه‌های تهران را انتخاب کنند.» خب این نمک‌ها روی زخم، به چه معناست؟ این که ورزشگاه جدید و در خور این تیم‌ها در پایتخت ساخته نشده، ناشی از اهمال مسوولان در ادوار مختلف بوده است؛ چرا حالا با این لحن کنایه‌آمیز سخن می‌گویید؟
دوم؛ داوری
اخیرا مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال هم در بخشی از مصاحبه تلویزیونی‌اش به شمار بسیار زیاد اشتباهات داوری با وجود استفاده از VAR اشاره کرده و گفته بود: «این درست نیست که داوران در اتاق خنک، پشت میز بنشینند، میوه بخورند، یک تصویر را بارها ببینند و در نهایت تصمیم اشتباه بگیرند.» خب الان در این ماجرا قصور از چه کسی بوده است؟ مردم بی‌گناه که فقط نظاره‌گر هستند و متضرر شدن تیم‌های خودشان را می‌بینند، رسانه‌ها هم که به اندازه کافی تذکر داده‌اند.
شما به عنوان رئیس فدراسیون باید مساله را حل می‌کردید، نه این که در پایان فصل با این لحن طلبکارانه و خشمگین، به اشتباهات مکرر اشاره کنید. به تازگی علیرضا فغانی، داور مهاجر ایرانی در مصاحبه‌ای مدعی شده مشکلات مشابهی در فوتبال استرالیا وجود داشت، اما آنجا داور متخصص VAR از آلمان آوردند، به داوران آموزش دادند و خیلی از مشکلات حل شد. می‌بینید؟ رئیس فدراسیون آنها خودش در نقش شاکی مصاحبه نمی‌کند، بلکه با این ترفندها سراغ حل مساله می‌رود.
سوم؛ رای بیرانوند
این یکی هم عالی است. در تازه‌ترین مثال از وفور این روحیه، هدایت ممبینی، دبیرکل فدراسیون فوتبال گفته: «صدور رای علیرضا بیرانوند بیش از حد طول کشیده است.» خب ما هواداران فوتبال در ایران از ایشان و کل مجموعه فدراسیون عذر می‌خواهیم که موفق نشدیم به موقع این پرونده را بررسی و حکم نهایی را صادر کنیم. بابت ۱۳ ماه زمانی که ما از فدراسیون گرفتیم و وقت را کشتیم، صمیمانه از محضر آقایان پوزش می‌طلیم. خوب شد؟!
