گلایه جدید هشت شاکی
اتوبان یک طرفه

به خصوص اینکه صحبتها از سوی یکی از خاصترین و البته معترضترین اسطورههای تاریخ آبیها مطرح شوند. مجتبی جباری چند ماه روی نیمکت استقلال نشست و انگار قصد دارد هر هفته در خصوص آن دوران صحبت کند!
“بازیکنان اصلا از من حمایت نکردند و نکته ناراحتکننده برای من، این بود. ما با آقای چراغپور که صحبت کردیم، فکر میکردیم خیلی کار کردیم؛ بازیکنانی بودند که تماشاگران خیلی به آنها توهین میکردند و همیشه تحت فشار بودند اما همه اتفاقات برعکس شد؛ به لحاظ ارزش ریالی، قیمت و جایگاه، اتفاقات خوبی شامل حالشان شد اما هیچکدام صحبتی درباره ما نکردند. ما مطمئن بودیم که خیلی زحمت کشیدیم، از بازیکنمان حمایت کردیم، به نتیجه رسیدند و اعتبار برگشت.
شاید از نظرشان خوب نبودیم و اتفاقات شانسی بوده و خودشان به خودشان آمدند. اما این حمایت از طرف بازیکن اتفاق نیفتاد و آنالیز ضعیف از این اتفاقات باعث میشود که خود فوتبالیست در آینده لطمه بخورد. اگر نداند که چه کسانی به درد فوتبال میخورند و با هر کسی حرکت کنند و دنبال منفعت بگردند، در نهایت آسیب میخورند.
من در طول عمر بازیگریام بارها این را دیدم؛ افرادی سالیان سال وجههای برای خودشان درست کرده بودند اما حقیقتشان این نبود و در نهایت برملا شد و جایگاه را از دست دادند. “ این گلایه مجتبی از بازیکنان تیم است که هیچ یک از سرمربی ماندن وی حمایت نکردند. شاید به زبان آوردن چنین صحبتهایی حتی با ادله کامل در اختیار داشتن موضع حق، خیلی جالب نباشد چرا که به نوعی تایید خود میشود اما بیراه هم نیست.
جباری در مدت کوتاهی که هدایت استقلال را به عهده داشت و یک قهرمانی نسبتا راحت در جام حذفی را به دست آورد، با مجموعهای از بازیکنان مواجه بود که از لحاظ روحی شکننده بودند و فشار زیادی را تجربه میکردند. طرفداران به شکل علنی از چند مهره خاص در فضای مجازی انتقاد میکردند و ابایی از ابراز احساسات منفیشان نداشتند اما هشت شاکی در هیچ مصاحبهای آنها را مقصر فصل بد استقلال نمیدانست و بالعکس با حمایت در مطبوعات، سعی کرد روحیه شاگردانش را بالا ببرد.
نتیجه این رفاقت یک طرفه اما این شد حتی یک نفر مصاحبه که هیچ، حتی استوری هم برای جباری نگذاشت و او باید هم از این موضوع ناراحت باشد که ساپورت همهجانبهاش از بازیکنان، اصلا از سوی آنها دیده نشد که از زحماتش تشکر کنند؛ حالا رای دادن به ادامه سرمربیگری جباری در استقلال که بماند!