فارغالتحصیلهای MBA در پیدا کردن کار به مشکل برخوردهاند
برنامه‌‌‌های MBA (کارشناسی مدیریت کسب و کار)، زمانی سکوی پرتابی مطمئن برای ورود به شغل‌‌‌های پردرآمد محسوب می‌‌‌شدند. اما حالا فارغ‌‌‌التحصیلان آنها به دلیل کمبود فرصت‌‌‌های شغلی در وال استریت و شرکت‌های بزرگ آمریکایی با مشکل زیادی مواجه شده‌‌‌اند. در هر هفت دانشگاه برتر کشور (M۷)، آمار اشتغال فارغ‌‌‌التحصیلان از سال ۲۰۲۱ رو به کاهش بوده و پیش‌‌‌بینی می‌شود امسال هم وضعیت بهبود نیابد.
این شرایط، دانشجویان را مضطرب و نگران کرده که با مدارک گران‌‌‌قیمتشان چه خواهند کرد. بسیاری از آنها از خود می‌‌‌پرسند که آیا اصلا مسیری برای ورود به بازار کار باقی مانده است؟
فیفی یو، دانشجوی سال دوم برنامه MBA در مدرسه کسب و کار وارتون دانشگاه پنسیلوانیا، مثل بسیاری از هم‌‌‌دانشگاهی‌‌‌هایش، متوجه شده که پیدا کردن شغل سخت‌‌‌تر از آن چیزی است که فکر می‌‌‌کرده. این خانم ۳۳ ساله، پیش از اینکه برای شروعی دوباره در مسیر شغلی‌‌‌اش به دانشکده کسب و کار در آمریکا بیاید، ۹ سال به عنوان معامله‌‌‌گر و تحلیلگر، در چین مشغول به کار بود.
حالا او به دنبال شغلی در صندوق‌های سرمایه‌‌‌گذاری است، اما فرصت‌‌‌های شغلی زیادی پیدا نمی‌‌‌کند. او نگران است که هم کار پیدا کند و هم شرکتی حاضر به حمایت از ویزای کاری‌‌‌اش باشد تا بتواند در آمریکا بماند. او می‌‌‌گوید: «هر روز دنبال کار می‌‌‌گردم و درخواست می‌‌‌دهم. این موضوع زیادی پراسترس است.»
به طور سنتی، دانشکده‌‌‌های برتر کسب و کار آمریکا این‌‌‌گونه عمل می‌‌‌کردند: دانشجویان با یک رزومه قوی و پرداخت شهریه‌‌‌ای که حالا به بیش از ۱۵۰ هزار دلار می‌‌‌رسد، به شبکه‌‌‌ای از فارغ‌‌‌التحصیلان و مسیرهای داخلی برای رسیدن به پست‌‌‌های پردرآمد در زمینه‌‌‌هایی مانند بانکداری سرمایه‌‌‌گذاری، سرمایه‌‌‌گذاری خطرپذیر و سهام خصوصی دسترسی پیدا می‌‌‌کردند. این وعده، به ویژه برای دانشجویانی که شهریه خود را از جیب پرداخت می‌‌‌کردند، بسیار مهم بود.
اما دیگر این بازگشت سرمایه تضمین‌‌‌شده نیست. رشد شغلی در بخش‌‌‌های اداری کُند شده و افزایش دستمزد در بخش خصوصی رو به کاهش است. اخراج‌‌‌های گسترده و پر هیاهو ظاهرا در همه جا دیده می‌شود؛ از شرکت‌های بزرگ فناوری مانند متا گرفته تا غول‌‌‌های مالی مانند جی‌‌‌پی مورگان.
دشواری بازار کار
برای درک بهتر این تغییر، مدرسه کسب و کار هاروارد را در نظر بگیرید؛ جایی که غول‌‌‌های وال استریت مانند «بیل اَکمن» و «ری دالیو» از آن فارغ‌‌‌التحصیل شده‌‌‌اند.
در سال ۲۰۲۱، تنها ۴درصد از فارغ‌‌‌التحصیلان این دانشکده تا سه ماه پس از پایان تحصیلاتشان شغلی نداشتند. این رقم از آن زمان هر سال بالاتر رفته و طبق داده‌‌‌های اشتغال دانشکده، اکنون به ۱۵درصد رسیده است.
در مدرسه کسب و کار استنفورد، مدرسه کسب و کار بوث دانشگاه شیکاگو و دانشکده مدیریت اسلون MIT نیز وضعیت مشابهی برقرار است. نرخ کاریابی وارتون در میان هفت دانشکده برتر (M۷) بهترین است، اما همچنان حدود ۷ درصد از فارغ‌‌‌التحصیلان سال ۲۰۲۴ این برنامه، تا سه ماه پس از فارغ‌‌‌التحصیلی پیشنهادی دریافت نکرده بودند.
همین الگو در دانشکده‌‌‌هایی با اعتبار کمتر هم دیده می‌شود. تایلر اُلد، ۳۰ ساله، در دسامبر گذشته مدرک MBA خود را از مدرسه کسب و کار «جانز هاپکینز کری» گرفت.
او پیش از این به عنوان هنرمند جلوه‌‌‌های بصری در هالیوود کار می‌‌‌کرد، اما نگران آینده این صنعت شد و به امید تغییر شغل، به دنبال مدرک کسب و کار رفت. او در حالی که برای گرفتن مدرکش را از راه دور درس می‌‌‌خواند، در تامپا، فلوریدا، یک شغل آموزشی داشت.
او می‌‌‌دانست که تغییر مسیر شغلی زمان‌‌‌بر است، اما این روند دشوارتر از چیزی بود که انتظار داشت. اُلد، که اخیرا جست‌‌‌وجوی شغل خود را به دلیل شرایط سخت‌‌‌تر بازار کار با جدیت بیشتری دنبال می‌کند، می‌‌‌گوید: «به نظرم بخشی از مسیر کاریابی مختل شده است. حتی افرادی که از هاروارد، ییل و دانشکده‌‌‌های M۷ فارغ‌‌‌التحصیل شده‌‌‌اند، به مشکل خورده‌‌‌اند. طبیعتا دانشکده‌‌‌ای که در سطح پایین‌‌‌تری قرار دارد، با مشکل بیشتری مواجه خواهد شد.»
چنگ شی دوان، دانشجوی ۲۸ساله دانشکده بوث شیکاگو، شاهد «سال سختی» برای هم‌‌‌دوره‌‌‌ای‌‌‌هایش در سال ۲۰۲۴ بوده و دلیل آن را نااطمینانی‌‌‌های کلان اقتصادی و انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‌‌‌داند. او امیدوار است با نزدیک شدن به فارغ‌‌‌التحصیلی‌‌‌اش، شغلی در زمینه سرمایه‌‌‌گذاری در صندوق‌های سهام خصوصی پیدا کند. اما به گفته او، برخلاف بانکداری، روند استخدام برای این حوزه نسبتا بی‌‌‌نظم و بدون ساختار است، زیرا هیچ تضمینی وجود ندارد و موفقیت شما به ارتباطاتتان بستگی دارد.
یکی از مقامات دانشکده بوث در بیانیه‌‌‌ای گفته که دانشجویان این دانشکده با «عدم ثبات بازار کار در بعضی بخش‌‌‌ها» روبه‌‌‌رو بوده‌‌‌اند، اما «گزارش‌‌‌های اولیه از پیشنهادهای کاری از طریق کاریابی دانشگاه برای کارآموزی‌‌‌های سال اول، نشان‌‌‌دهنده فضای استخدام خوبی برای دانشجویان سال اول بوث و خوش‌‌‌بینی شرکت‌ها درباره نیاز به دانشجویان تمام‌‌‌وقت برای فارغ‌‌‌التحصیلان سال ۲۰۲۶ است.»
با این حال، با کندی روند استخدام، برخی از دانشجویان MBA برای متمایز شدن، به صنایع نوظهور روی آورده‌‌‌اند. رامون سیلوا تا حدی به همین دلیل که می‌‌‌خواست در هوش مصنوعی تجربه کسب کند، به استنفورد رفت. او هوش مصنوعی را «بزرگ‌ترین نقطه عطف فناوری نسل ما» می‌‌‌نامد. این دانشجوی سال دومی MBA هنوز شغل تمام‌‌‌وقت مشخصی پیدا نکرده، اما خوش‌‌‌بین است که اوضاع درست خواهد شد. او به جای ارسال تصادفی رزومه به شرکت‌ها، برای کمک در جست‌‌‌وجویش، با فارغ‌‌‌التحصیلان استنفورد تماس گرفته است.
او می‌‌‌گوید: «فکر می‌‌‌کنم زمان زیادی طول می‌‌‌کشد تا دوباره به سطح استخدام سال ۲۰۲۱ برگردیم. مگر اینکه نرخ بهره دوباره نزدیک به صفر شود که چنین وضعیتی را نخواهیم دید.»
منبع: Bloomberg
