جهان امروز در میدان رقابت اقتصادی، لجستیک را بهعنوان عنصری بنیادین برای توسعه پایدار و افزایش قدرت رقابتپذیری کشورها پذیرفته است. زنجیرههای تامین جهانی، همچون شریانهای حیاتی تجارت بینالمللی، از لجستیک بهعنوان موتور محرک خود بهره میگیرند. ایران، با موقعیت ژئوپلیتیکی منحصربهفرد خود که چهارراه ارتباطی آسیا، اروپا و خاورمیانه را تشکیل میدهد، ظرفیت آن را دارد که به یکی از مراکز لجستیکی برتر جهان تبدیل شود. اما واقعیت تلخ این است که از این ظرفیت عظیم، بهرهبرداری کافی صورت نگرفته و در عمل، بخش لجستیک ایران با چالشهای بنیادینی دستوپنجه نرم میکند.