شهری برای من، طرحی برای ما

هنجارها و قوانین در طول تاریخ بشر در پی محدود کردن خودخواهی های انسان بوده است.به بیان دیگر،تمدن نتیجه افزایش قید و بندهاست و برخلاف تصور برخی،مسیرجامعه به آزادی بشر نمی انجامد،بلکه او را محدود تر می کند. البته این محدودیت ها در بیشتر مواقع به نفع جامعه بشری بوده است.چرا که محدوده آزای ما تا جایی است که آزادگی دیگری را حتی تهدید نکند. صحبت از تجاوز به حریم دیگری نیست،آزادی انسان از هر بندگی ،جز بندیگ خداوند امر مقدسی است که حتی تهدید آن مذموم می کند. بنابراین برای پیشرفت و بهبود اوضاع،افراد یک جامعه باید از یک سری آزادی های خود چشم پوشی کنند. چرا که رشد فردیت و خودخواهی باعث انهدام جمع و تبع آن خود فرد می شود.

یکی از دغدغه های شهردار تهران در اجرای پروژه های شهری تاکید بر همین خودخواهی های فردی است،دکتر قالیباف در یکی از صحبت هایشان به طرح این معضل پرداخته و لزوم همکاری مردم با شهرداری را یاد آورشدند. شهردار پایتخت در پاسخ به پرسش یکی از شهروندان که نسبت به فاصله نصب مخزن های سطل زباله اعتراض کرده بود،حق را به وی داد،اما عنوان کرد وقتی می خواهیم یک مخزن را جلوی در منزل همین عزیزی که این حرف را زده است بگذاریم،می گوید این که مخزن را نزدیک آوردی خیلی خوب است اما بهتر بود آن را ده متر آن طرف تر بگذارید تا جلوی در منزل من نباشد و در منزل بعدی ،بعدی هم می گوید که در منزل من نباشد ببرش آن طرف تر ولی آخر که میشود سرکوچه ای که باید ۲۰۰ متر بروی تا به آن برسی.

وقتی برای حمل زباله چنین مشکلاتی پیش روی شهرداری یک شهر آن هم کلانشهری مانند تهران است ،مسلما پروژه های دیگر نیز با همین مشکلات رو به رو هستند .گذشته از میزان انرژی و هزینه ای که صرف چنین مسائلی می شود اتلاف وقت در خدمت رسانی به سایر شهروندان وکند شدن ارایه تسهیلات شهری را درپی دارد که هیچ یک به آسانی قابل جبران نیست .از این دست نارضایتی ها که مانع پیشبرد اهداف و خدمت رسانی شهرداری می شود.بسیار زیاد است و شهردار هر چند که به شهروندان ناراضی حق می دهد.اما بارها از مردم تقاضا کرده است دراین گونه طرح ها با شهرداری همکاری کنند.اما همچنان مردم تقاضای میدان های میوه و تره بار،پارکینگ و....در محله های خود دارند.به شرطی که در نزدیکی خانه آنها نباشد و شهرداری نیز باید همچنان پاسخگوی این دو نیاز متناقص باشد. این گونه مشکلات کما بیش در بیشتر شهرهای کشور مشاهده می شود و البته به دلیل جمعیت و شرایط پایتخت،در تهران بیشتر به چشم می آید.حال این پرسش مطرح می شود که به راستی وقت آن نرسیده است که مدیریت شهری را در حل مشکلاتی که ما نیز در آن بی تقصیر نیستیم،یاری برسانیم ؟پاسخ به این پرسش و قرار دادن خود جای دیگران می تواند راهشگای بسیاری از مشکلاتی باشد که در شهرهای مختلف کشور با آن مواجه هستیم.