با وجود غلبهکمی و کیفی شرق شناسان بریتانیایی، فرانسوی و سپس روسی بر سایر جویندگان و پژوهشگران اروپایی آثار باستانی ایران در دوران حاکمیت قاجارها و به طور خاص عهد ناصری، خاورشناسان اروپایی دیگری نیز در این دوران به چشم میخورند که در آثار خود نسبت به مواریث تاریخی و فرهنگی ایران حساسیت نشان داده یا با نگاهی محققانه و جستوجوگرانه به این مواریث نگریستهاند.