در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
امنیت غذایی تنها به معنای داشتن غذای کافی نیست؛ بلکه این مقوله در مورد اطمینان از این است که آیا همگان میتوانند به طور مداوم به وعدههای غذایی ایمن و مغذی دسترسی داشته باشند یا خیر؟ در همین راستا، اقتصاددانان امنیت غذایی را از طریق چهار ستون کلیدی تعریف میکنند: موجود بودن، در دسترس بودن، مطلوب بودن و ثبات. به بیان دیگر، صرف تولید غذا کافی نیست؛ مردم باید بتوانند آن را بخرند، آن را به روشی سالم مصرف کنند و به یک عرضه پایدار تکیه کنند. لکن، اختلالاتی مانند بحرانهای اقتصادی، جنگها و تغییرات اقلیمی این تعادل ظریف را تهدید میکند.
یکی از مشکلات پیچیده حلنشده جهان در توسعه پایدار این است که چگونه غذای جمعیت جهان را تامین کنیم تا هم به مشکل تغذیه افراد بشر رسیدگی کنیم و هم به مشکلات زمین دامن نزنیم. با وجود آنکه در دهه ۱۹۶۰ و پس از انقلاب سبز احتمال آن میرفت که تولید انواع محصولات « پرمحصول» بتواند مشکل تغذیه را حل کند، اما جمعیت جهان به ۸.۲میلیارد نفر در سال ۲۰۲۴ رسیده و پیشبینی میشود تا سال ۲۰۵۰ به ۹.۶میلیارد نفر برسد. از اینرو امنیت غذایی یکی از مسائل مهم توسعه پایدار است که در سطح جهان با تهدیدهای زیادی روبهروست.
امنیت غذایی یکی از مسائل حیاتی و پیچیده در جهان است که ترکیبی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و محیطزیستی بر آن تاثیر میگذارند. در دهههای اخیر، امنیت غذایی با چالشهای متعددی مواجه شده است که از جمله آنها میتوان به تغییرات اقلیمی، کاهش منابع آب، رشد سریع جمعیت و بهرهبرداری بیرویه از منابع طبیعی اشاره کرد. این عوامل سبب شدهاند تا تامین غذای پایدار برای تمامی جمعیت جهان به یکی از دغدغههای اصلی کشورهای مختلف تبدیل شود.