شکلگیری نخستین صنایع مدرن در امپراتوری عثمانی، بهویژه در قلمرو ترکیه امروزی، از اواخر قرن هجدهم آغاز شد، ولی باید آن را در چارچوب یک گذار تدریجی، ناقص و اغلب وابسته به واردات ارزیابی کرد. برخلاف انقلاب صنعتی در بریتانیا، فرآیند صنعتیشدن در عثمانی نه بر پایه سرمایهداری بومی، بلکه تحت فشار رقابت با اروپا و تلاش برای نجات امپراتوری از فروپاشی پیش رفت. پس از جنگهای عثمانی با روسیه، اتریش و ایران آشکار شد که ارتش این کشور از نظر تسلیحات، لجستیک و آموزش عقبمانده است. سلطانان اصلاحطلب عثمانی (بهویژه در اواخر قرن هجدهم) دریافتند که نوسازی ارتش بدون نوسازی صنعتی و اقتصادی ممکن نیست. نخستین صنایع مدرن عثمانی در خدمت نظامیسازی و تولید سلاح بودند. تاسیس کارخانههایی همچون توپخانه ایوب در استانبول،باروتخانه در ادرنه و کشتیسازی در استانبول از جمله نخستین گامها برای مدرنسازی صنعت در کشور عثمانی قلمداد میشود.