دلار می‌گیرند، ریال بازی می‌کنند!
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ در اغلب اوقات، دستمزدهایی که به بازیکنان ایرانی پرداخت می‌شود، بیش از ارزش فنی آنهاست.
چون بیشتر باشگاه‌‌‌های کشور دولتی یا شبه دولتی هستند و نیز حسابرسی و محاسبه سود و زیان به صورت جدی و واقعی صورت نمی‌گیرد، تیم‌‌‌ها هر چقدر دوست داشته باشند به بازیکنان پول می‌دهند و در این میان غیر از ایجنت‌‌‌ها و دلال‌‌‌ها، ممکن است شماری از مدیران هم سود مالی ببرند؛ در نتیجه ما با یک بازار کاملا غیرواقعی و اغراق‌‌‌آمیز مواجهیم؛ جایی که پرداختی‌‌‌ها با ارزش «دلار» انجام می‌شود، اما خروجی‌‌‌ها در سطح «ریال» است.
شاید زیاد شنیده باشید که فلان بازیکن برای عقد قرارداد با باشگاه جدیدش ۵۰ یا ۶۰ یا ۱۰۰ میلیارد تومان پول می‌گیرد.
چنین ارقامی برابر است با ۷۰۰ هزار تا یک میلیون دلار؛ واقعا خیلی از جاهای دنیا و مخصوصا در کشورهای اروپایی به بازیکنانی در سطح فعلی بازیکنان ما، چنین پول‌‌‌هایی نمی‌دهند.
چند سال است که تیم ملی ایران موفقیت چشمگیر و بزرگی به دست نیاورده؟ چند دهه است که تیم زیر ۲۳ سال ایران راهی مسابقات المپیک نشده؟
چه مدت است که هیچ باشگاهی از ایران قهرمان قاره نشده؟ اصلا چند سال است که ما نمی‌توانیم یک برد درست و حسابی برابر تیم‌‌‌های عربستانی به دست بیاوریم؟
فصل گذشته نه تنها پرسپولیس و استقلال خیلی زود و بد از لیگ نخبگان آسیا کنار رفتند، بلکه تراکتور و سپاهان در لیگ قهرمانان آسیا (سطح دوم) هم نتوانستند به مراحل نهایی برسند.
یک نشانه دیگر در تایید این ادعا هم مربوط می‌شود به فقدان موفقیت‌‌‌های فردی؛ ۴ بازیکن ایرانی در فاصله سال‌‌‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۴ توپ طلای آسیا را گرفتند؛ آیا پس از آن چنین موفقیتی تکرار شده است؟
شما ببینید مقصد بازیکنان صادراتی ایران در این سال‌‌‌ها کدام لیگ‌‌‌ها بوده است؟ می‌‌‌بینید که خبری از اسپانیا و آلمان و انگلیس و... نیست.
