در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
سرمایهگذاری روی سرمایه انسانی از مهمترین عوامل توسعه پایدار به شمار میرود. این سرمایهگذاری شامل بهبود آموزش، سلامت و مهارتهای شغلی افراد در طول چرخه زندگی است. بازده سرمایهگذاری روی انسانی در سنین ابتدایی و سنین درگیر با آموزش، بالاتر از سایر مراحل زندگی است.
اگر به پارک بروید و این روزنامه را به کودکانی که مشغول بازی هستند بدهید، ۸ یا ۹سالههای زیادی خواهند توانست این کلمهها را آهستهآهسته بخوانند. نوجوانها روانتر و احتمالا با درک بیشتری این مطلب را خواهند خواند و تقریبا همه بزرگسالان میتوانند بهآسانی آن را بخوانند، اما حدود ۲۰۰سال پیش شرایط نه فقط در ایران، بلکه در دیگر نقاط جهان با امروز تفاوت زیادی داشت.
یکی از پایههای استوار فرآیند توسعه در هر کشور، سرمایهگذاری قابلتوجه در سرمایه انسانی و بهویژه آموزش است. امروزه دیگر به نقش آموزش در توسعه از منظر تاثیر آن بر بهرهوری افراد و رشد اقتصادی کل جامعه نگریسته نمیشود، بلکه پیامدهای آموزش فراتر از این است. در ادبیات اقتصادی از منافع آموزش در جامعه با عنوان «آثار خارجی» یاد میشود که بیانگر منافعی است که کل جامعه از تحصیل دانشآموختگان کسب میکند. هرچند آثار خارجی آموزش بسیار متنوع و گسترده است، به گونهای که در این زمینه کتابها نگاشته شده است، اما در این نوشتار قصد بر آن نیست تا این طیف وسیع مورد بررسی قرار گیرد؛ زیرا مجال و امکان آن وجود ندارد. از مهمترین مصادیق این آثار خارجی، تاثیری است که آموزش بر محیطزیست دارد.